Blizna to naturalny etap procesu gojenia – efekt pracy organizmu, który zamyka ranę i przywraca ciągłość tkanek. Choć jej obecność to często dowód regeneracji, sama blizna może powodować różnego rodzaju dolegliwości – zarówno estetyczne, jak i funkcjonalne.

Jak powstaje blizna?

Proces gojenia przebiega etapami. W pierwszej fazie – zapalnej – organizm zabezpiecza ranę i przygotowuje ją do odbudowy. Pojawia się obrzęk, zaczerwienienie i ból – to naturalne objawy stanu zapalnego, który trwa zwykle od 2 do 5 dni.

Następnie rozpoczyna się faza odbudowy, w której powstaje nowa tkanka łączna – kolagen, który wypełnia uszkodzone miejsce. Blizna jest wtedy widoczna, może być czerwona, wypukła i delikatna. Ten etap trwa zazwyczaj od kilku tygodni do kilku miesięcy.

Ostatnia faza – dojrzewania – może potrwać nawet 1,5–2 lata. W tym czasie kolagen ulega przebudowie, a blizna stopniowo blednie, staje się bardziej elastyczna i mniej widoczna. To właśnie w tej fazie dochodzi do ostatecznego uformowania się tkanki bliznowatej.

Typy blizn

W zależności od przebiegu procesu gojenia i uwarunkowań indywidualnych (takich jak wiek, rodzaj zabiegu, miejsce urazu czy skłonność do przerostów) mogą powstać różne typy blizn.

• Blizny prawidłowe (dojrzałe) – są miękkie, płaskie i jasne, zazwyczaj nie powodują dolegliwości.
• Blizny przerosłe – są zgrubiałe, uniesione ponad poziom skóry, mogą powodować swędzenie, pieczenie lub ból.
• Blizny zrostowe – zrosty mogą dotyczyć nie tylko skóry, ale również głębiej położonych tkanek – powięzi, mięśni, a nawet narządów wewnętrznych. Powstają wtedy, gdy tkanki goją się w sposób nieuporządkowany, tworząc trwałe połączenia między warstwami, które powinny się poruszać względem siebie. Zrosty mogą ograniczać ruch, powodować ból i zaburzenia w pracy narządów wewnętrznych.
• Keloidy (bliznowce) – to patologiczne blizny, które rosną poza granice pierwotnej rany, są twarde, wypukłe, często ciemniejsze od skóry i bolesne w dotyku.